Πέτρος Μήτσου

Γκάιντα – Μαντολίνο

Ο Πέτρος Μήτσου γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 21/9/1991. Από πολύ μικρή ηλικία η ενασχόληση του με τη μουσική και τον ελληνικό παραδοσιακό χορό ήταν έκδηλη καθώς ξεκινά τα πρώτα μαθήματα θεωρίας και πράξης στη Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας, σπουδάζει τα βαρύτονα μουσικά όργανα (τρομπόνι-ευφώνιο) και συμμετέχει σε πολιτιστικά σωματεία του τόπου. Οι μουσικές και χορευτικές του επιρροές γύρω από την ελληνική παραδοσιακή μουσική και τον χορό ξεκινούν από νωρίς καθώς το οικογενειακό του περιβάλλον και συγκεκριμένα ο πατέρας του (Ανδρέας Μήτσου) διατελεί επί σειρά ετών χοροδιδάσκαλος και καθηγητής βυζαντινής μουσικής. Ταυτόχρονα φοιτά στο Μουσικό Σχολείο Λευκάδας όπου και διακρίνεται στα έγχορδα μουσικά όργανα (μαντολίνο-πρώτο πανελλαδικό βραβείο) και στη Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας (σπουδές σε ανώτερα θεωρητικά μαθήματα) ενώ ενισχύει τη τοπική κουλτούρα και παράδοση του νησιού σε όλες της τις εκφάνσεις(χορωδίες, μαντολινάτες, τραγούδι-χορό-μουσικά όργανα). Σε ηλικία 18 ετών εισάγεται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Σχολή Νομικών-Οικονομικών-Πολιτικών Επιστημών) με κατεύθυνση Διεθνείς και Ευρωπαϊκές σπουδές. Έτσι βρισκόμενος στην Αθήνα για προπτυχιακές σπουδές μελετά παράλληλα τα παραδοσιακά πνευστά όργανα (γκάιντα, τσαμπούνα, ασκομαντούρα, καβάλι, ζουρνά) δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους τόσο εντός Ελλάδος αλλά και εκτός, με κύριο δάσκαλο του τον διεθνούς φήμης καθηγητή γκάιντας και διευθυντή της κρατικής ορχήστρας της Σόφιας, Ιvan Kostov. Παράλληλα αποτελεί μέλος ποικίλων χορευτικών ομάδων-σωματείων (χορευτική ομάδα παραστάσεων του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών, Ένωση Ποντίων Σουρμένων, Σύλλογος Κρητών Αργυρούπολης, Νέα Χορωδία Λευκάδας…κ.α)όπου και γαλουχείται στο εύρος του ελληνικού παραδοσιακού χορού και της μουσικής. Ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές του σπουδές συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο “Εθνομουσικολογία και Πολιτισμική Ανθρωπολογία” και τις οποίες ολοκληρώνει με διπλωματική εργασία που φέρει το τίτλο: “Θρακιώτικη και Βουλγάρικη γκάιντα: Συγκριτική μελέτη και επιτόπια έρευνα”. Παράλληλα παρακολουθεί σειρά ποικίλων σεμιναρίων γύρω από την κινησιολογία, ελληνική λαογραφία και ανθρωπολογία του χορού και διδάσκει σε πλείστους πολιτιστικούς συλλόγους των Αθηνών παραδοσιακό χορό και μουσική επί σειρά ετών(Σχολή Βυζαντινής και παραδοσιακής Μουσικής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Σύλλογος Λευκαδίων Ηλιούπολης, Ένωση Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας, Λύκειον των Ελληνίδων Λιβαδειάς, Εθνομουσικολογικό Ίδρυμα Πέτρου Ζήση).Επιπροσθέτως πραγματοποιεί έρευνα και συστηματικές μελέτες για τη διάδοση και καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και των χορών με κύριο πεδίο εξειδίκευσης και έρευνας τα Επτάνησα και τη Στερεά Ελλάδα(έρευνα πεδίου σε Επτάνησα-Λευκάδα-Αιτωλ/νια). Είναι μάλιστα επί σειρά ετών κανταδόρος της ιστορικής Αγιομαυρίτικης Παρέας καθώς και ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων Cantadore και Βalkan Pesni . Όλα αυτά τα χρόνια έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους μουσικούς και χοροδιδασκάλους εντός και εκτός Ελλάδας ενώ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στο Ηρώδειο , στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην Unesko, στο ιστορικό θέατρο “Δόρα Στράτου”, στο Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ Λευκάδας, στην ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση και σε παγκόσμια και διεθνή φεστιβάλ. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της νέας γενιάς ερευνητών- χοροδιδασκάλων, μουσικών- καλλιτεχνών της ελληνικής μας παράδοσης και εργάζεται με σεβασμό και μεράκι για αυτή. Σήμερα διδάσκει μαθητές που επιθυμούν να γνωρίσουν τα αερόφωνα παραδοσιακά πνευστά(γκάιντα, τσαμπούνα, ζουρνά, καβάλ ,φλογέρα) και έγχορδα (μαντολίνο-κιθάρα) μουσικά όργανα, το τετράφωνο τραγούδι, τον ελληνικό παραδοσιακό χορό. Τέλος διατελεί έως σήμερα καλλιτεχνικός διευθυντής-μαέστρος της μικτής τετράφωνης χορωδίας και της μαντολινάτας του Συλλόγου Λευκαδίων Ηλιούπολης, της χορωδίας της Ένωσης Ρουμελιωτών Νέας Ιωνίας, της Ένωσης Επτανησίων Ελλάδος καθώς και των μουσικών συνόλων αυτής(μικτή τετράφωνη χορωδία, παιδική χορωδία, συμφωνική μαντολινάτα, μουσικό σύνολο κανταδόρων).
Κεντρική σκέψη του είναι ότι η αγάπη για την τέχνη, την δημιουργία, την ελληνική μας παράδοση αποτελεί το εφαλτήριο για να γνωρίσουμε καλύτερα τις ρίζες μας και κατ’ επέκταση τον ίδιο μας τον εαυτό. Με σεβασμό στα βιώματα μας πρέπει εμείς οι ίδιοι να προχωρήσουμε μπροστά την διαρκώς εξελισσόμενη και πολυποίκιλη-πλούσια παράδοση του τόπου μας. Ο χορός και η μουσική είναι ήθος, μεράκι, άσκηση, πολιτισμός, παιδεία, είναι τρόπος ζωής!




Επικοινωνήστε μαζί μας!

Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!